Jako pierwsi rozpoczną zmagania o finał Ligi sopocianie ze słupszczanami – derby Pomorza. Już tylko to zapowiada wielkie emocje. Z drugiej strony, chłodna analiza potencjalnych możliwości obu zespołów, w zasadzie, wyklucza równą rywalizację Energi z Prokomem.
Co prawda, Słupsk w sezonie zasadniczym miał najlepszą obronę w DBL – Sopot(4) – to jednak najlepszy w ataku Prokom – Energa(7) – ma więcej atutów, by ze słupską determinację obronną sobie poradzić.
Jeżeli zajrzymy w metryki i doświadczenie graczy obu drużyn w play off, to też nie ma złudzeń – ogromna przewaga Prokomu. Kto jednak wie, może młodość i ambicja graczy Energi zniweluje ten atut drużyny sopockiej?
Gdy spojrzymy na ławki obu ekip, to wyraźnie widać, gdzie jest pies pogrzebany. Trudno sobie wyobrazić jak osamotniony, niesamowity M.Davis poradzi sobie z trójką T.Pacesas, R.Atkins i I.Nemeth, wspieranych w razie potrzeby C.Dalmau. Przeciwko Śląskowi z pomocą boską i A.Kudriawcewa dał radę...
Na obwodzie P.Frasunkiewicz, T.Kikerpill i wspomniany A.Kudriawcew, gdy mają dzień – jak choćby w trzecim meczu ze Śląskiem – rzutami z dystansu są w stanie wykończyć każdego rywala. Tyle tylko, ze po drugiej stronie jest, by tak rzec, niezły tercet egzotyczny; G.Jagodnik, J.Norgard i wzmiankowany już, C.Dalmau.
Pod koszem zaś, ciężka artyleria Prokomu; A.Wójcik na zmianę lub razem z M.Andersenem oraz F.Dylewicz i T.Masiulis poddadzą prawdziwym opresjom A.Dunna i O.Barletta.
Jest jednak coś, co przemawia na korzyść Energi. Nie mają nic do stracenia – osiągnęli już sukces – to daje komfort, który wsparty niesamowitym duchem walki, jaki jest w tym zespole, może przysporzyć sporo utrapień sopocianom.
Jeszcze jedno, Igor Griszczuk. Ten gość emituje podczas meczu takie ilości energii, że podłączony do inteligentnego generatora mógłby oświetlić, co najmniej, centrum Słupska. To będzie bardzo ciekawe starcie trenerskie.